تک تیر اندازمان را صدا زدم.

 با دست سنگری را نشانش دادم و گفتم: «اوناهاش اونجاس.»

 اسلحه اش را برداشت.

 از دوربین اسلحه نگاه کرد،

 نشانه گرفت، نفسش را حبس کرد.

انگشت اشاره را گذاشت روی ماشه.

یکدفعه انگشتش را برداشت.

اسلحه را پایین آورد.

چند لحظه بعد دوباره نشانه گرفت و شلیک کرد.

 گفتم: «چرا دفعه ی اول نزدی؟»

گفت: «داشت آب می خورد.»